20سال 20 روز 20 شاخه گل برای تو که بیستی افسوس که پیشم نیستتی

.

.

.

دروغگو ، تو مگه نگفته بودی ستاره ی من فقط تویی ؟

حالا میبینم اون بالا داری باعث درخشیدن بقیه ی ستاره ها هم میشی !

.

.

.

شاخه گلت سالها بود در میان دفترت خوابیده بود ، بی اجازت امروز بیدارش کردم !

.

.

.

در خلوت من نگاه سبزت جاریست! این قست بی تو بودنم اجباریست

.

.

.

تو با آواز خود شب را شکستی / ولی من بی دریچه مانده ام باز

 هوای پر زدن هایم کجا رفت ؟ /  ز یاران باز هم جا مانده ام باز . . .

.

.

.

خداوند ، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه های

 بالا و والا را جستجو کنیم . . .

.

.

.



دلم می خواست سقف معبد هستی فرو می ریخت پلیدی ها وزشتی ها به زیر خاک

می ماندند ، بهاری جاودان آغوش وا می کرد جهان در موجی از زیبایی

 20سال 20 روز 20 شاخه گل برای تو که بیستی افسوس که پیشم نیستتی

.

.

.

دروغگو ، تو مگه نگفته بودی ستاره ی من فقط تویی ؟

حالا میبینم اون بالا داری باعث درخشیدن بقیه ی ستاره ها هم میشی !

.

.

.

شاخه گلت سالها بود در میان دفترت خوابیده بود ، بی اجازت امروز بیدارش کردم !

.

.

.

در خلوت من نگاه سبزت جاریست! این قست بی تو بودنم اجباریست

.

.

.

تو با آواز خود شب را شکستی / ولی من بی دریچه مانده ام باز

 هوای پر زدن هایم کجا رفت ؟ /  ز یاران باز هم جا مانده ام باز . . .

.

.

.

خداوند ، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه های

 بالا و والا را جستجو کنیم . . .

.

.

.

قصه ها بر من گذشت تا بدانم کیستم  / سرگذشتم هرچه بوده من پشیمان نیستم

من اگر سردار عشقم یا که پاکباخته ام / سرگذشتم را به دستان خودم ساخته ام . . .

.

.

.

دلم می خواست سقف معبد هستی فرو می ریخت پلیدی ها وزشتی ها به زیر خاک

می ماندند ، بهاری جاودان آغوش وا می کرد جهان در موجی از زیبایی و خوبی شنا می کرد . . .

.

.

.

عاشقی مقدور هر عاشق نیست / غم کشیدن کار هر نقاش نیست . . .

.

.

.

نتوان ترک تو ای قبله دلها کردن / که محال است دگر مثل تو پیدا کردن . . .

.

.

.

بی وفایی کن وفایت میکنند با وفا باشی خیانت میکنند

 مهربانی گر چه آیین خوشیست مهربان باشی رهایت میکنند . . .

.

.

.

بازی روزگار را نمی فهمم ! من تو را دوست دارم تو دیگری را دیگری مرا

و همه ی ما تنهاییم . . .

.

.

.

کاش واژه حقیقت آنقدر با زبان ما صمیمی بود ، که برای بیان کردن "دوستت دارم"

نیاز به قسم خوردن نبود . . .

.

.

.

شهر آیینه دار میشود با یک گل / پروانه تباه میشود با یک گل

گفتند : نمیشود ، ولی میبینید / یک روز بهار میشود با یک گل . . .

.

.

.

دلم برای دیدنت چه شاعرانه لک زده / بلور قلب کوچکم  ز دوزیت ترک زده !

.

.

.

اکنون با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم می زنم که با هر نفس

گامی به تو نزدیک تر می شوم . این زندگی من است . . .

.

.

.

زندگی را تو بساز ، نه بدان ساز که سازند و پذیری بی حرف

 زندگی یعنی جنگ ، تو بجنگ ، زندگی یعنی عشق ، تو بدان عشق بورز . . .