بر لبانم غنچه لبخند پژمرده است
نغمه ام دلگير و افسرده است
نه سرودي؛ نه سروري
نه هماوازي نه شوري
زندگي گويي ز دنيا رخت بر بسته است.
يا که خاک مرده روي شهر پاشيده است.
اين چه آييني؟ چه قانوني؟ چه تدبيري است؟
من از اين آرامش سنگين و صامت عاصيم ديگر
من از اين آهنگ يکسان و مکرر عاصيم ديگر
من سرودي تازه مي خواهم
جنبشي؛ شوري؛ نشاطي، نغمه اي، فريادهايي تازه مي جويم
من به هر آيين و مسلک کو، کسي را از تلاشش باز دارد ياغيم ديگر
من تو را در سينه اميد ديرينسال خواهم کشت
من اميد تازه مي خواهم
افتخاري آسمان گير و بلند آوازه مي خواهم
کرم خاکي نيستم اينک تا بمانم در مخاک خويشتن خاموش!
نيستم شبکور که از خورشيد روشنگر بدوزم چشم
آفتابم من که يکجا، يکزمان ساکت نمي مانم.
با پر زرين خورشيد افق پيماي روح خويش
من تن بکر همه گلهاي وحشي را نوازش مي کنم هر روز
جويبارم من که تصوير هزاران پرده در پيشانيم پيداست
موج بي تابم که بر ساحل صدفهاي پري مي آورم همراه
کرم خاکي نيستم. من آفتابم.
جويبارم، موج بي تابم،
تا به چند اينگونه در يک دخمه بي پرواز ماندن؟
تا به چند اينگونه با صد نغمه بي آواز ماندن؟
شهپر ما آسماني را به زير چنگ پرواز بلندش داشت
آفتابي را به خواري در حريم ريشخندش داشت
گوش سنگين خدا از نغمه شيرين ما پر بود
زانوي نصف النهار از پايکوب پر غرور ما
چو بيد از باد مي لرزيد
اينک آن آواز و پرواز بلند و اين خموشي و زمينگيري؟
اينک آن همبستري با دختر خورشيد
و اين همخوابگي با مادر ظلمت
من هر گز سر به تسليم خدايان هم نخواهم داد،
گردن من زير بار کهکشان هم خم نمي گردد
زندگي يعني تکاپو
زندگي يعني هياهو
زندگي يعني شب نو، روز نو، انديشه نو
زندگي يعني غم نو، حسرت نو، پيشه نو
زندگي بايست سرشار از تکان و تازگي باشد
زندگي بايست در پيچ و خم راهش ز الوان حوادث رنگ بپذيرد
زندگي بايست يک دم "يک نفس حتي"
ز جنبش وا نماند.
گرچه اين جنبش براي مقصدي بيهوده باشد.

زندگي همچنان آب است
آب اگر راکد بماند، چهره اش افسرده خواهد گشت
و بوي گند مي گيرد.
در ملال آبگيرش غنچه لبخند مي ميرد.
آهوان عشق از آب گل آلودش نمي نوشند.
مرغکان شوق در آئينه تارش نمي جوشند.
من سر تسليم بر درگاه هر دنياي ناديده فرو مي آورم جز مرگ.
من ز مرگ از آن نمي ترسم که پايانيست بر طور يک آغاز.
بيم من از مرگ يک افسانه دلگير بي آغاز و پايان است.
من سرودي را که عطري کهنه در گلبرگ الفاظش نهان باشد نمي خواهم.
من سرودي تازه خواهم خواند، کش گوش کسي نشنيده باشد.
من نمي خواهم به عشقي ساليان پايبند بودن
من نمي خواهم اسير سحر يک لبخند بودن
من نه بتوانم شراب ناز از يک چشم نوشيدن
من نه بتوانم لبي را بارها با شوق بوسيدن
من تن تازه، لب تازه، شراب تازه، عشق تازه مي خواهم.
قلب من با هر تپش يک آرمان تازه مي خواهد.
سينه ام با هر نفس يک شوق، يا يک درد بي اندازه مي خواهد
من زبانم لال- حتي يک خدا را سجده کردن، قرن ها او را پرستيدن، نمي خواهم.
من خداي تازه مي خواهم
گرچه او با آتش ظلمش بسوزاند سراسر ملک هستي را
گرچه او رونق دهد آيين مطرود بت پرستي را
من به ناموس قرون بردگيها ياغيم
ياغيم من، ياغيم من. گو بگيرندم، بسوزندم
گو به دار آرزوهايم بياويزند
گو بسنگ ناحق تکفير
استخوان شعر عصيان قرونم را فرو کوبند
من از اين پس ياغيم ديگر.

كاش هرگز در محبت شك نبود ، تك سوار مهرباني تك نبود ، كاش بر لوحي كه بر جان دل است ، واژه تلخ خيانت حك نبود .

دلم گرفته از آدمايي كه ميگن دوستت دارم اما معنيشو نميدونن ، از آدمايي كه ميخوان ماله اونا باشي اما خودشون مال تو نيستند ، از اونايي كه زير بارون برات ميميرن و وقتي آفتاب ميشه همه چيز يادشون ميره !

رفتم

بعد گله کرد که تو چرا رفتی

بعد همه ی نامه هامو پاره کرد چون توشون نوشته بودم بدون تو نمی تونم

بعد منو برای همه چیز مقصر دونست

آره

رفتم چون اون خوست

زنده موندم چون امید داشتم که بر میگرده

ناراحت شد که چرا تو این مدت سراغ نامه هاش و خاطراتش نرفتم اما نمیدونست که اونها گنجینه ی منن نمیدونست من از رو ی عشق حتی نایلونا و کاغذای کادوشم نگهداشتم

خواست برای همیشه بره

خواست از ایران بره و با فکر دوریش تنبیهم کنه

خواست بدون دیدنم برای آخرین بار بره

بازم التماسش کردم که بمونه

میدونستم که نمی تونم

میدونستم ذره ذره از غمش میمیرم

موند اما نگفت که به زودی میخواد بازم بره

موند فقط برای اینکه برای آخرین بار همدیگرو ببینیم

اما بازم همه چیز خراب شد

گفت ازت متنفرم

گفت دیگه اسمتو نمیارم و حتی یه لحظه هم بهت فکر نمیکنم

گفت واسم مهم نیست که با کی باشی

گفت تو ارزش هیچ چیزو نداری

گفت ۳ سال عمرمو هدر دادی

برای شکستنم همین کافی بود

حالا قلبم داره گریه میکنه

دیگه هیچوقت بر نمیگردم

هیچوقت.....

دیگه نمیذارم حتی یک دقیقه از زندگیش هم بخاطرم هدر شه

دیگه دل به کسی نمیدم

برنام که انقد دوسم داشت گفت عمرمو هدر دادی

وای به دیگران

به زندگیم ادامه میدم اما قلبمو برای همیشه کنار میذارم

دیگه هیچوقت از روی احساسم زندگی نمی کنم

دیگه تو سینم خفش میکنم و به نداش گوش نمیدم

میذارم عشق برنام دست نخورده بمونه

همه ی خاطراتشو وسایلشو نگه میدارم با اینکه منو همه چیزمو دور ریخت

همه ی اینها بخاطر اینه که ته دلم امید دارم خدا یه روزی بازم دستامونو بذاره تو دست هم با اینکه عقلم این اجازه رو هیچوقت بهم نمیده

میرم و زندگی می کنم فقط به امید خدا چون باور دارم که داره به مصلحتم کار میکنه و دارم تو راهی که خدا میخواد قدم میذارم

برنا

فقط از یه چیز پشیمونم

که چرا تورو از خدا بیشتر دوست داشتم و پرستیدمت

تو منو شکستی و زدی زیر قولت

تو ترکم کردی ولی خدا باهام موند

تو پشتمو خالی کردی اما اون هنوز هوامو داره و منم از این به بعد فقط بخاطر اونه که نفس میکشم و زندگی می کنم

ببخشید که عمرتو هدر دادم............

منو با سادگي هات تازگي كن ، خدايي كن يه لحظه بندگي كن ، نزار از دست بره اين عشق ساده ، بمير و با من يك بار زندگي كن .

واپسين لحظه ديدار ، منو دست گريه نسپار ، توي ترديد شب خدا نگهدار ، اگه خوابم اگه بيدار ، تو ي اين فرصت تكرار ، بگو عاشقي براي آخرين بار .