آدم ها عوض می شوند و فراموش می کنند این را به هم بگویند. 

people change and forget to tell each other 

شراکت لذت را دوچندان می کند و غم را نیمه. 

shared joy is a double joy;shared sorrow is a half sorrow 

آدم ها آن چیزی نیستند که در آخرین مکالمه شان با شما به نظر می آیند. 

بلکه همانی هستند که در طول مدت رابطه تان شناخته اید. 

a person isn't who they are during the last conversation you had with them;they 

 are who they have been throughout your whole relationship  

اگر چیزی را دوست ندارید تغییرش دهید. اگر نمی توانید تغییرش دهید به جای نق زدن ذهنیت تان را عوض کنید. 

if you don't like something,change it. if you can't change it, change your  

attitude.don't complain 

همان جا که هستی با همان چیزهایی که داری همان کاری که از دستت  

ساخته را انجام بده. 

do what you can,with what you have,where you are 

خودت باش.بقیه نقش ها همه گرفته شده اند. 

be yourself;everyone else is already taken 

اگر در کاری تبحر دارید هرگز مجانی انجامش ندهید. 

if you are good at something,never do it for free 

بهترین راه برای پیش بینی آینده خلق آن است. 

the best way to predict the future is to invent it 

مواظب سرمایه گذاری هایی که تشویق سایرین را برمی انگیزد باش. 

چرا که از کارهای بزرگ (در ابتدا) معمولا با خمیازه استقبال می شود. 

beware the investment activity that produces applause;the great 

moves are usually greeted by yawns 

قدم نخست در عشق این است که اجازه دهیم آن که دوستش داریم کاملا 

خودش باشد و او را چنان تغییر ندهیم که با تصویر خودمان هماهنگ شود.چرا که در این صورت تنها عاشق انعکاسی از خود شده ایم که در او می یابیم.  

the beginning of love is to get those we love be perfectly themeselves,and not to twist them to fit our own image.otherwise we love only the reflection of ourselves we finf in them 

آنکه کمتر دوست می دارد رابطه را کنترل می کند. 

the one who loves least,controls the relationship 

انسان ها تنها می مانند چون به جای پل غالبا دیوار می سازند. 

people are lpnely because they build walls instead of bridges 

بیشترین قدرت برای آسیب رساندن به ما در چنگ آن هایی است که دوستشان داریم. 

those have most power to hurt us that we love

کاش می شد سرنوشت ، از سر نوشت
کاش می شد هر چه هست بر دفتر خوبی نوشت
کاش می شد از قلم هایی که بر عالم رواست
با محبت , با وفا , با مهربانی ها نوشت
کاش می شد اشتباه هرگز نبودش در جهان
...داستان زندگانی بی غلط حتی نوشت
کاش دل ها از ازل مهمور حسرت ها نبود
کاین همه ای کاش ها بر دفتر دل ها نوشت

وقتی کسی را دوست دارید 

حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامشتان می شود .

 در کنار او که هستید ، احساس امنیت می کنید .حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید .

زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید .

 تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است .

 شادی اش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی اش برایتان سنگین ترین غم دنیا ست .

 حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است .

 شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده اید .

 حاضرید برای خوشحالی اش دست به هرکاری بزنید .

 هر چیزی را که متعلق به اوست ، دوست دارید .

 در مواقعی که به بن بست می رسید ، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید .

 برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید .

 حاضرید از خواسته های خود برای شادی او بگذرید .

 به علایق او بیشتر از علایق خود اهمیت می دهید .

حاضرید به هرجایی بروید فقط او در کنارتان باشد .

ناخود آگاه برایش احترام خاصی قائل هستید .

 تحمل سختی ها برایتان آسان و دلخوشی های زندگیتان فراوان میشوند .

او برای شما زیباترین و بهترین خواهد بود اگرچه در واقع چنین نباشد .

 به همه چیز امیدوارانه می نگرید و رسیدن به آرزوهایتان را آسان  می شمارید .

 با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید .

واژه تنهایی برایتان بی معناست .

 در دل زمستان هم احساس بهاری بودن دارید

آرزوهایتان آرزوهای اوست .

زندگی یعنی بخند;هرچند که غمگینی

ببخش;هرچند که مسکینی

فراموش کن;هرچند که دلگیری

این گونه بودن زیباست;هرچند که آسان نیست

آنان که عشق را می فهمند;عذاب می کشند و آنان که عشق را نمی فهمند عذاب می دهند 

هرگاه خواستی عشق بورز;هرگاه خواستی باران را مهمان 

 چشمانت کن 

هرگاه خواستی لب ها را آشیانه مهرت کن 

اما هیچ وقت عشقت را مهمان چشمان باران گرفته و لب های فرو بسته از مهرت نکن

آری,آغاز دوست داشتن زیباست;گرچه پایان راه ناامیدی است. 

من دگر به پایان نمی اندیشم...که همین دوست داشتن زیباست.

جویای راه خویش باش;از این سان که منم 

در تکاپوی انسان شدن;در میان راه 

دیدار می کنیم حقیقت را ,آزادی را.... 

خود را. 

در میان راه می بالد و به بار می نشیند 

دوستی یی که توانمان می دهد 

تا برای دیگران مأمنی باشیم و یاوری. 

این است راه ما... 

تو... 

و من.

باز هم قلبی به پایم اوفتاد 

باز هم چشمی به رویم خیره شد

باز هم در گیرودار یک نبرد

عشق من بر قلب سردی چیره شد

باز هم از چشمه لب های من

تشنه ای سیراب شد، سیراب شد

باز هم در بستر آغوش من

رهروی در خواب شد، در خواب شد

بر دو چشمش دیده می دوزم به ناز

خود نمی دانم چه می جویم در او

عاشقی دیوانه می خواهم که زود

بگذرد از جاه و مال و آبرو

او شراب بوسه می خواهد ز من

من چه گویم قلب پر امید را

او بفکر لذت و غافل که من

طالبم آن لذت جاوید را

من صفای عشق می خواهم از او

تا فدا سازم وجود خویش را

او تنی می خواهد از من آتشین

تا بسوزاند در او تشویش را

او بمن می گوید ای آغوش گرم

مست نازم کن، که من دیوانه ام

من باو می گویم ای ناآشنا

بگذر از من، من ترا بیگانه ام

آه از این دل، آه از این جام امید

عاقبت بشکست و کس رازش نخواند

چنگ شد در دست هر بیگانه ای

ای دریغا، کس بآوازش نخواند