باید که معنا می شدی ای عشق بی معنای من 

 تا که نیایی تو به سر در واپسین غم های من  

 من مست و شیدا بودم و تو طعنه بر من می زدی  

من حرف ماندن می زدم تو حرف رفتن می زدی

 هله نومید نباشی که تو را یار براند

گرت امروز براند نه که فردات بخواند

در اگر بر تو ببند مرو و صبر کن ان جا 

ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره ها و گذر ها

ره پنهان بنماید که کس ان راه نداند

نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببرد

نهلد کشته خود را کشد ان گاه کشاند

چو دم میش نماند ز دم خود کندش پر

تو ببینی دم یزدان به کجاهات رساند

به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او

نکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند

همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد

بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند

دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش

به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند

هله خاموش گه بی گفت از این می همگان را

بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

شنیدم می خوای بری باز منو تنها بذاری 

هر چی یاد و خاطره ست پشت دلت جا بذاری 

 

شنیدم گفتی نگاهش واسه چشمام عادیه  

هر چیزی حدی داره محبتاش زیادیه  

 

شنیدم یه مدتی می خوای ازم دوری کنی 

اینه رسمش که با این دیوونه این جوری کنی؟

 

شنیدم همین روزا بازم می خوای بری سفر  

بسلامت!عزیزم اما همین جور بی خبر؟ 

 

شنیدم خسته شدی از بازیای سرنوشت 

نکنه این بار دیگه بی من می خوای بری بهشت 

 

شنیدم گفتی که سرنوشتمون دست خداست  

اما تو خوب می دونی حسابت از همه جداست  

 

شنیدم گفتی باید برم سراغ زندگیم  

حرف تو یعنی بسوزم تو غم اوارگیم  

 

شنیدم گفتی با این که خیلی چیز یادم داده  

نمی دونم چی شده که از چشه من افتاده  

 

شایدم تموم این شنیدنی ها شایعه است  

از تو اما نمیپرسم گفته باشی فاجعه است!

ترکم مکن ای عشق من بی همزبانم

تنها تو یی ای نازنین آرام جانم

اینجا کسی در سینه اش رویا ندارد

دل را سپردن تا ابد معنا ندارد

سر در گریبانم کسی هم درد من نیست

از عشق جز آلودگی چیزی ندیدم

از فصل های دوستی من دل بریدم

این زندگی دیگر سرو سامان ندارد

دیگر به عشق من کسی ایمان ندارد

دیگر نمی داند که را باید صدا زد

این قلب را تا کی به طوفان بلا زد

من باغبان فصل های انتظارم

تو خوب می دانی من اینجا بی قرارم

امروز صفحه ی خالی زندگی ام پر شده بود

... ...

حتی دل ها هم قدرت این یکی شدن را نداشتن

من حس می کردم با تو و کنار تو هستم

نه هزاران کیلومتر دور از تو

امروز باز هم دلتنگی را تجربه کردم

خیلی وقت بود حس دل تنگ شدن نداشتم

زیرا همیشه دل تنگ بودم

امروز خنده هایم بلند بود

و قلبم پر از شادی

انگار نه انگار رختخوابم خیس از اشک بود

کاش می شد هر لحظه با تو بود و با تو خندید

کاش زندگی دو صفحه داشت

صفحه ی اول تو صفحه ی دوم من

وهیچ کس خلوت صفحه ها را به هم نمی ریخت

وکیبورد هم کار دل را می کرد

کاش زندگی فقط همین بود فقط همین

کاش می شد حرف ها رو شست تا صادق می شدن

کاش می شد اعتماد را تزریق کرد

تا هرکس را دوست داری اعتمادش را جلب کنی

کاش می شد فاصله را از بین برد

تا یک شهر به یک قدم تبدیل می شد

اما سخت تر از این ها گفتن دوباره دوستت دارم است

و باور این که کسی دوستت دارد

کاش می شد همه چیز را باور کرد

حتی خیال های پوچ کودکانه را

اما کاش می شد هیچ چیز خیال نبود

کاش می شد همه چیز را به واقعیت نزدیک کرد

کاش همه چیز حقیقت داشت

حتی یک عشق مجازی

دیگر از هیچ کس نمی ترسیدم

گفتنی ها را حرف زدم

کودکی ها رو مرور کردم

و زمان فراموش شد

کنار مهربانی تو مهربانی من هیچ بود

همه چیز ارام بود حتی نفس های من و تو